Νεοκλής Σαρρής

Νεοκλής Σαρρής
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Νεοκλής Σαρρής (Ελληνικά)
Γέννηση	5 Μαΐου 1940; Κωνσταντινούπολη
Θάνατος	19 Νοεμβρίου 2011; Αθήνα
Αιτία θανάτου	καρκίνος
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Θρησκεία	Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	καθαρεύουσα
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα; Γαλλικά; Αγγλικά; τουρκικά
Σπουδές	Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών; Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης; Μεγάλη του Γένους Σχολή; Πανεπιστήμιο της Γενεύης; Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης - Τμήμα Νομικής
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	συγγραφέας; πολιτικός; καθηγητής πανεπιστημίου; νομικός; ιστορικός; ακαδημαϊκός; δημοσιογράφος άποψης
Εργοδότης	Πάντειο Πανεπιστήμιο; Πανεπιστήμιο Ζυρίχης; Σχολή Κινηματογράφου Τηλεόρασης Λυκούργου Σταυράκου
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου και Δημοκρατική Αναγέννηση
	δεδομένα

Ο Νεοκλής Σαρρής ήταν Έλληνας ακαδημαϊκός, νομικός και πολιτικός. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη την 5η Μαΐου του 1940, κι απεβίωσε στην Αθήνα την 19η Νοεμβρίου του 2011 από καρκίνο.

Σπουδές

Ο Νεοκλής Σαρρής ήταν απόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής. Σπούδασε Νομική, Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Κωνσταντινούπολης και Ψυχολογία στη Γενεύη. Είχε λάβει το διδακτορικό του δίπλωμα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Διδακτικό έργο

Υπήρξε καθηγητής της Κοινωνιολογίας της Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με εξειδίκευση κυρίως στην Οθωμανική περίοδο. Διετέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου.

Δίδαξε επίσης Ψυχοκοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, ενώ επί 30 χρόνια υπήρξε καθηγητής «Κοινωνιολογίας του Κινηματογράφου» στη Σχολή του Λυκούργου Σταυράκου, την οποία επί σειρά ετών εκπροσωπούσε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μονάχου.

Πολιτική δράση

Ο Νεοκλής Σαρρής σε ηλικία 20 ετών υπήρξε πολιτικός σύμβουλος του Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα.

Υπήρξε σύμβουλος, συνεργάτης των Προέδρων της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου (Ε.ΔΗ.Κ.), Γεωργίου Μαύρου και Γιάννη Ζίγδη. Μετά το θάνατο του δεύτερου του ανατέθηκε από την Κεντρική Επιτροπή και την Εκτελεστική Γραμματεία της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου η Προεδρία του κόμματος και έτσι έγινε ο τέταρτος σε μία τιμητική διαδοχή που αρχίζει από τον Γεώργιο Παπανδρέου και συνεχίστηκε με τον Γεώργιο Μαύρο και τον Γιάννη Ζίγδη.

Στα τέλη της δεκαετίας του '70 αποτέλεσε άτυπο διαμεσολαβητή μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας, συνομιλώντας με το σύνολο της τουρκικής ηγεσίας και τον ίδιο τον Μπουλέντ Ετζεβίτ και μεταφέροντας τις σκέψεις τους στον Έλληνα πρωθυπουργό μέσω του Γεωργίου Μαύρου.^[2]^[3]^[4]

Στις εκλογές του 2009, ο Νεοκλής Σαρρής ήταν υποψήφιος βουλευτής, συνεργαζόμενος με τη Δημοκρατική Αναγέννηση, τοποθετημένος στην τιμητική τελευταία θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας του κόμματος.

Συγγραφικό έργο

Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά αλλά και στον ημερήσιο Τύπο. Το 2010 επιμελήθηκε την έκδοση του βιβλίου του ακαδημαϊκού και υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, Στρατηγικό Βάθος. Η Διεθνής Θέση της Τουρκίας. Έχει προλογίσει ακόμη πολλά βιβλία Ελλήνων και Τούρκων ακαδημαϊκών, ενώ πολλά έργα του παραμένουν αδημοσίευτα. Μερικά από τα έργα του είναι τα εξής^[5]:

Η άλλη Πλευρά - Πολιτική και Διπλωματική Χρονογραφία της εισβολής στην Κύπρο και του διαμελισμού της (από τουρκικές πηγές) , Εκδόσεις Γραμμή, Αθήνα, Τόμος Α΄, 1977, Τόμος Β΄ 1982 και Τόμος Γ΄ 1983.
Οσμανική Πραγματικότητα, Εκδόσεις Αρσενίδη, Αθήνα, Τόμοι Α΄ και Β΄, 1990.
Η Οικογένεια στην Τουρκία: κοινωνική πλαισίωση και θεσμική προσέγγιση, Εκδόσεις Ρήσος, Αθήνα, 1990.
Εξωτερική Πολιτική και Πολιτικές Εξελίξεις στην Πρώτη Τουρκική Δημοκρατία, Η άνοδος της στρατογραφειοκρατίας, (1923-1950), Εκδόσεις Γόρδιος, Αθήνα, 1992.
Ελληνική Κοινωνία και Τηλεόραση, Εκδόσεις Γόρδιος, Αθήνα, Τόμοι Α΄ και Β΄, 1992.
Προεπαναστατική Ελλάδα και Οσμανικό Κράτος, Εκδόσεις Ηρόδοτος, Αθήνα, 1993.
Εισαγωγή στην Κοινωνιομετρία, την Ομαδική Ψυχοθεραπεία και το Ψυχόδραμα, Αθήνα, Εκδόσεις Δανιάς, 1995.
Φιλοσοφία της Κοινωνίας και της Πολιτείας - αρχαίος κόσμος, (Τόμος Α΄) και Πατερική Ορθοδοξία και Βυζαντινή σκέψη (Τόμος Β΄), Εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα, 1997.

Παραπομπές

↑ www.iefimerida.gr/news/26438/%CF%80%CE%AD%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B5-%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82-%CF%83%CE%B1%CF%81%CF%81%CE%AE%CF%82.
↑ Σαρρής, Νεοκλής (31 Ιανουαρίου 2010). «TO ΠΑΡΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ - ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 33 ΧΡΟΝΙΑ | ΧΑΜΕΝΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ Ή ΧΑΜΕΝΗ ΜΝΗΜΗ». www.paron.gr. Εφημερίδα Παρόν. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2016. ^{[νεκρός σύνδεσμος]}
↑ Ιακωβίδης, Ιωάννης (23 Δεκεμβρίου 2014). «Νεοκλής Σαρρής (1940-2011): Το σαθρό οικοδόμημα της «ελληνοτουρκικής φιλίας»». Epikaira.gr. Περιοδικό Επίκαιρα. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2016.
↑ Σαρρής, Νεοκλής (1990). Οσμανική Πραγματικότητα. Αθήνα: εκδόσεις Αρσενίδης. ISBN 978-960-253-003-0.
↑ «Σαρρής, Νεοκλής». www.biblionet.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2016.

Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα/μία Έλληνα/ίδα πολιτικό χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

[136fb91ef8e4a0cf72dbd6d3c4611f812f23ed6a-1] www.iefimerida.gr/news/26438/%CF%80%CE%AD%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B5-%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82-%CF%83%CE%B1%CF%81%CF%81%CE%AE%CF%82.

[2] Σαρρής, Νεοκλής (31 Ιανουαρίου 2010). «TO ΠΑΡΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ - ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 33 ΧΡΟΝΙΑ | ΧΑΜΕΝΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ Ή ΧΑΜΕΝΗ ΜΝΗΜΗ». www.paron.gr. Εφημερίδα Παρόν. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2016. ^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[3] Ιακωβίδης, Ιωάννης (23 Δεκεμβρίου 2014). «Νεοκλής Σαρρής (1940-2011): Το σαθρό οικοδόμημα της «ελληνοτουρκικής φιλίας»». Epikaira.gr. Περιοδικό Επίκαιρα. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2016.

[4] Σαρρής, Νεοκλής (1990). Οσμανική Πραγματικότητα. Αθήνα: εκδόσεις Αρσενίδης. ISBN 978-960-253-003-0.

[5] «Σαρρής, Νεοκλής». www.biblionet.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2016.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]